پژوهشهای میان رشته ای ادبی
شیرزاد طایفی؛ توحید شالچیان ناظر
چکیده
در این پژوهش، جایگاه حبس و نسبت آن با اصل لذت و ژوئیسانس در شخصیتهای داستانهای «بند محکومین»، «آمرزش زمینی» و «قهوۀ سرد آقای نویسنده» بازنمایی و سنجیده شده است. با توجه به کنشهای این شخصیتها و اعمال مجازات بهمنزلۀ اختگی نمادین، هدف از انجام این پژوهش، تبیین چگونگی دسترسی سوژۀ محبوس از رنج به لذت است که طی آن، ...
بیشتر
در این پژوهش، جایگاه حبس و نسبت آن با اصل لذت و ژوئیسانس در شخصیتهای داستانهای «بند محکومین»، «آمرزش زمینی» و «قهوۀ سرد آقای نویسنده» بازنمایی و سنجیده شده است. با توجه به کنشهای این شخصیتها و اعمال مجازات بهمنزلۀ اختگی نمادین، هدف از انجام این پژوهش، تبیین چگونگی دسترسی سوژۀ محبوس از رنج به لذت است که طی آن، به این پرسش محوری پاسخ داده شده که سوژۀ زندانی چگونه بهمیانجی دالی که برای وی تولید رنج میکند، میتواند لذت مازاد یا ژوئیسانس را تجربه نماید؟ این پژوهش به روش تحلیل کیفی و با تکیه برآموزههای روانکاوانۀ ژاک لکان بهانجام رسیده و نشان داده شده که سوژۀ محبوس کمسابقه از میل سوژۀ محبوس سابقهدار تبعیت میکند و در عینحال، همواره بهسبب وجود مازادی در هویت خود، از دیگری بزرگ شرمسار میشود. حبس بستری را فراهم میکند که محبوسان از زنجیرۀ دلالت میل دیگری بزرگ به سبب تحمیل اختگی نمادین بیرون میافتند. اگر محبوسان اختگی نمادین را نپذیرند، به روانپریشی دچار میشوند و به همین سبب اولاً، خود را از جامعۀ بیرون از حبس مطرود میبینند، ثانیاً، نسبت به تحقق آیندۀ روشنی برای خود امیدوار نخواهند بود. سوژۀ محبوس میکوشد با هر کنشی که تخطی از میل دیگری بزرگ باشد، ژوئیسانس را بهنفع خود تصرف کند.
پژوهشهای میان رشته ای ادبی
شیرزاد طایفی؛ سمیه قربانپور دلیوند
چکیده
در دنیایی که تعامل و مواجهه با دیگری و بیگانه و همزیستی با وی، حقیقتی انکارناپذیر محسوب میگردد، ارائۀ راهکاری برای اجرای بیخطرترین و مسالمتآمیزترین شیوههای تعامل و همزیستی منظور نظر تمامی اندیشمندان میانفرهنگی با رویکردهای گوناگونشان محسوب میشود. به باور اندیشمندان میانفرهنگی، این شیوهها از مسیرِ چگونگی فهمِ- ...
بیشتر
در دنیایی که تعامل و مواجهه با دیگری و بیگانه و همزیستی با وی، حقیقتی انکارناپذیر محسوب میگردد، ارائۀ راهکاری برای اجرای بیخطرترین و مسالمتآمیزترین شیوههای تعامل و همزیستی منظور نظر تمامی اندیشمندان میانفرهنگی با رویکردهای گوناگونشان محسوب میشود. به باور اندیشمندان میانفرهنگی، این شیوهها از مسیرِ چگونگی فهمِ- خود- از- دیگری- میگذرد. اهمیتِ شیوههای تعامل، گفتوگو و درک دیگری، گفتمان میانفرهنگی را به شیوهای مبسوط، به مسألۀ فهم از دیدگاه هرمنوتیکِ میانفرهنگی متمرکز کرده است. بازتاب رفتارهای هر فرهنگ نسبت به فرهنگهای بیگانه، معیاری برای تحلیل جهانبینی فرهنگها نسبت به یکدیگر است که در زبان، عقاید، آداب و رسوم، قوانین و فرهنگ هر ملت جریان دارد. شعر و هنر را نیز از آن جهت که بازتابی از حقایق جهانند، میتوان منبع مناسبی برای بررسیِ نوع فهم حقیقتِ ذاتِ دیگری در یک فرهنگ و تلقیِ-خود- در رویارویی با فرهنگ بیگانه دانست. در این پژوهش با بررسی مجموعه شعر « طفلی به نام شادی» شفیعیکدکنی، نگاه شاعر به دیگری، بیگانه، فهم و درک دیگری و شیوههای تعامل با آن از منظر هرمنوتیک آنالوژیکِ مال، دیالوگ چندسویهی کیمرله و نیز پولیلوگ ویمر، مورد مداقه قرار گرفته است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که اهمیت حضور، درک هویت، تعامل و همسخنیِ با دیگری ضمن پاسداشت هویت خودی در جامعهای اسلامی و نیز درک تفاوتهای میان خود و بیگانه، از درونمایههای برجستۀ مجموعه شعرِ «طفلی به نام شادی» و همسو با آرمانهای مدّ نظر اندیشمندان هرمنوتیک میانفرهنگی است.