Document Type : Original Article

Author

Instructor of Intercultural Communication Rikkyo University, Tokyo, Japan

10.30465/lir.2020.30044.1115

Abstract

Ferdowsi in his masterpiece, Shahnameh has revealed his thoughts and beliefs in some segments of his work. One of the most important occasions where he has spoken his thoughts repeatedly for about 80 times throughout Shahnameh are the verses in which he composed after almost every tragic event or death of kings, heroes and, other characters. In those verses, Ferdowsi has expressed his hatred towards the world’s hypocrisy, ruthlessness and, disloyalty. In these segments-which in this paper has been referred to as Ferdowsi’s complaints- the poet according to Burke’s theory of dramatism emphasizes on the scene for communication. Emphasis on scene in communication according to Burke’s theory is associated with philosophical fatalism which is a doctrine that stresses the subjugation of all events or actions to destiny, and is commonly accompanied with the consequent attitude of resignation in the face of future events which are thought to be inevitable. Among factors that have contributed to the formation of this attitude in Ferdowsi’s complaints, one is Shahnameh itself which is the story of the deterioration of the Persian Empire and other is the social, economic and political instability of Iran after the Arab conquest until 10th century A.D. Shahnameh and the social, economic and political instability of Iran can be seen as the common grounds (substance) Ferdowsi and his audience shared in this period of history. This paper studies the factors that helped to generate the common grounds between Ferdowsi and his audience

Keywords

ابن اسفندیار، محمد بن حسن (1366)، تاریخ طبرستان، به تصحیح عباس اقبال آشتیانی، تهران: کلالۀ خاور.
ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین (1994)، الأغانی، اعداد مکتب تحقیق دار احیاء التراث الادبی، بیروت: دار احیاء التراث الابی.
امین، احمد (2012) ضحی الاسلام، قاهره:  مؤسسة هنداوی للتعلیم و الثقافة.
بخاری، محمد بن اسماعیل (1390)، صحیح البخاری، مترجم عبدالعلی نور احراری، تربت جام: انتشارات شیخ‌الاسلام احمد جام.
بی‌نا (1381)، تاریخ سیستان، به تصحیح محمدتقی بهار، تهران: انتشارات معین.
زرین‌کوب، عبدالحسین (1363)، تاریخ ایران بعد از اسلام، تهران: امیرکبیر.
____ (1389). دو قرن سکوت، تهران: امیرکبیر.
صفا، ذبیح‌اللّه (1333)، حماسه‌سرایی در ایران، تهران: امیرکبیر.
____ (1369)، تاریخ ادبیات در ایران، تهران: انتشارات فردوس.
فردوسی، ابوالقاسم (1386)، شاهنامه، به کوشش جلال خالقی مطلق، تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
مقدسی، محمد بن احمد (1991)، أحسن التقاسیم فی معرفة الأقالیم، قاهره: مکتبة المدبولی.  
همایی، جلال‌الدین (1313)، شعوبیه، مجلۀ مهر، سال دوم، شمارۀ 3: 236-240.
___ (1314)، شعوبیه، مجلۀ مهر، سال دوم، شمارۀ 12: 1256-1264.
یاقوت حموی، شهاب‌الدین ابی عبداللّه (1995)، معجم البلدان، بیروت: دارصادر.
یاقوت حموی، شهاب‌الدین ابی عبدالله (1993)، معجم الادباء، تحقیق احسان عباس، بیروت: دارالغرب الاسلامی.
یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب (1356)، تاریخ یعقوبی، ترجمۀ محمدابراهیم آیتی، تهران: بنگاه نشر و ترجمۀ کتاب.
Bruke Kenneth. (1968). Dramatism. In International Encyclopedia of the Social Sciences. vol 7. ed. David L. Sills. New York: Macmillian.
____. (1969a). A Rhetoric of Motives. Berkeley: University of California Press.
____.(1969b). A Grammar of Motives. Berkeley: University of California Press.