%0 Journal Article %T نقش نور در مفهوم‌سازی عشق در غزلیات حافظ %J پژوهش های بین رشته ای ادبی %I پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی %Z 2717-3224 %A کارگر, شهرام %A زارع, میثم %A شعبانی, بهرام %D 2020 %\ 05/21/2020 %V 2 %N 3 %P 212-234 %! نقش نور در مفهوم‌سازی عشق در غزلیات حافظ %K استعارۀ مفهومی %K نور %K عشق %K حافظ %K قلمرو عینی و انتزاعی %R 10.30465/lir.2020.4900 %X استعارۀ مفهومی از جمله نظریات زبان­شناختی است که در سال­های اخیر توسّط دو زبانشناس به نام­های لیکاف و جانسون (1980) مطرح شده است.آن­ها معتقد هستند که بستر استعاره در ذهن و اندیشه و ناخودآگاه بشر است؛ نظام ادراکی انسان،سرشتی استعاری دارد و تمام کنش­ها و رفتار و گفتار انسان بر اساس همین قلمرو سازمان­یافته و ناخودآگاه ذهنی صورت می­گیرد. طبق این نگاه، استعاره انتقال یا نگاشت از قلمروی انتزاعی به سوی قلمروی عینی است. پاسخ به این پرسش که چگونه عشق با واژه­ها و اصطلاحاتی که مفید معنای نورانیت هستند، تبیین شده است، محور اصلی این پژوهش است. بنابراین تلاش شده است تا بر اساس نگرش استعارۀ مفهومی، مقولۀعشقو ارتباط آن با نور، در غزلیات حافظ بررسی و تحلیل گردد. بدین ترتیب نور و ملزومات آن که مفهومی عینی است، در قلمروی مبدأ و عشق که موضوعی انتزاعی است، در قلمروی مقصد قرار گرفته است. ارتباط گستردۀ این دو قلمرو در غزل حافظ، بیانگر آن است که شاعر برای محسوس کردن موضوع عشق از مجموعۀ نور و ملزوماتش استفاده کرده استکه خود این مساله نشان­دهندۀ آن است که حافظ عشق را روشنگر می­داند. این پژوهش به شیوۀ کتابخانه­ای و روش تحلیلی توصیفی انجام شده است. %U https://lir.ihcs.ac.ir/article_4900_0aefe18b841eed70b31b47c2bacbb7c4.pdf